Mandy Mngomezulu

Mandy is een Xhosastudente van 21 afkomstig uit Kwanokuthula, Plettenberg Bay. Ze woont bij haar grootmoeder, Beulah, omdat haar beide ouders overleden zijn. Haar grootmoeder zorgt ook voor Mandy’s twee tantes en twee nichtjes. Dit is zwaar voor haar want ze moet rondkomen met een maandelijks staatspensioen van 100 Euro. Eén van de tantes, Sonele, is werkloos, en de andere, Sanilisizwe en haar nichtjes Zizipho en Adaliziwa zitten nog alle drie op school.

Hoewel (of juist omdat) Mandy op jonge leeftijd wees werd, is ze iemand die niet snel opgeeft. Daardoor heeft ze al vele successen geboekt. In haar laatste jaar aan de middelbare school werd ze uitgenodigd om haar school te vertegenwoordigen tijdens COP 17, de internationale klimaattop, die in 2011 in Durban plaatsvond.

Mandy is op haar middelbare school “prefect” van de leerlingenraad geweest. In 2011 vertegenwoordigde ze Westkaap in de debatten omtrent luchtvervuiling in Durban. Ze begeleidde jongere studenten in 2013.

Vervolgens behaalde ze uitstekende resultaten aan de University of the Western Cape, waar ze een opleiding in de journalistiek van 3 jaar volgde. Ze was lid van de ‘golden key honor international society’, een eer die enkel voorbehouden is voor de 10% beste studenten. In 2015 specialiseerde zich in journalistiek voor de radio.

Lees de brief die Mandy in 2015 schreef toen ze afscheid nam van BIA:

De tijd vliegt! Ik zit hier aan mijn bureau in één van de grote mediabedrijven in Zuid-Afrika, en ik vraag me af: ‘waar is de tijd?’ Het lijkt alsof ik gisteren nog dankbrieven aan het schrijven was aan mijn peetouders en nu zit ik hier misschien wel voor de allerlaatste keer een brief aan Born in Africa te schrijven. Maar terwijl ik zit te schrijven blik ik terug op de weg die ik heb afgelegd, en ik zie wat voor een geweldig effect Born in Africa en mijn peetouders daarop gehad hebben. Ik kan zeggen dat ik ben wie ik ben doordat BIA me ‘gemaakt’ heeft.

Toen ik bij BIA in het programma kwam was ik nog maar een klein meisje dat een kans wilde om grote dingen te doen. Wist ik veel dat mijn dromen zouden uitkomen! Mijn pad met BIA was succesvol maar ook vol uitdagingen. Ik denk dan vooral aan de momenten waarop ik voelde dat ik meer moest doen om beter te worden. Dankzij de steun en motivatie die we kregen van de medewerkers bij BIA in Plettenberg Baai was dat helemaal niet zo moeilijk. Op geen enkel moment ben ik er buiten gewandeld met lood in de schoenen. Ik vertrok er steeds met een brede glimlach; zelfs als ik had af te rekenen met zware problemen in mijn leven kreeg ik weer hoop bij elk bezoek aan het BIA kantoor.

Ik herinner me dat Belinda met ons naar Kaapstad reed voor mijn eerste jaar aan de Universiteit van de Westkaap, in 2012. Ik was heel zenuwachtig, maar Belinda’s aanwezigheid kalmeerde me en hielp me om vooruit te kijken naar mijn leven aan de universiteit. Opgroeien zonder moeder of vader was niet eenvoudig, maar als ik vandaag terugkijk, zie ik iedereen die een ouderrol voor me vervulde bij BIA.

Ik moest al heel vroeg leren verantwoordelijk te zijn en moest snel volwassen worden. Daarom moest ik de keuze maken: mezelf beklagen omdat ik geen ouders had, of het beste van mijn leven maken. De beste beslissing die ik genomen heb was om mijn potentieel te erkennen en te zien dat er meer is in het leven dan zelfbeklag. Mijn leven is zoals ik wil dat het is, dankzij de kans die ik kreeg van BIA.

Ik ben dankbaar voor wat BIA voor mij gedaan heeft. Ik heb op geen enkel moment aan de universiteit honger moeten lijden dankzij BIA. Ik heb geen dag in een lange rij moeten aanschuiven om mijn inschrijving in orde te krijgen. Er is geen jaar geweest dat ik mijn resultaten niet kreeg omdat niet al het inschrijvingsgeld betaald was. BIA zorgde ervoor dat ik alles kreeg wat ik nodig had en daardoor was mijn studententijd super.

Nu ben ik in Johannesburg en ik weet niet waar de toekomst me zal brengen. Maar ik ben hoopvol dat er grootse dingen voor me zijn weggelegd. Ik zal een jaar werken bij Media 24 en wil er zo veel mogelijk ervaring opdoen. Volgend jaar hoop ik me te kunnen inschrijven aan Wits University voor een éénjarige Masteropleiding journalistiek. Daar kijk ik naar uit omdat ik voel dat mijn ervaring hier bij Move Magazine me er enorm bij zal helpen.

Ik zou zeggen: so far so good. Ik leer heel veel en er is al een artikel van me verschenen in Move Magazine. De mensen hier zijn heel vriendelijk en helpen waar ze kunnen. De eerste maand is vlot verlopen en ik kijk uit naar de rest van het jaar. Ik ben gelukkig dat ik mezelf eindelijk journalist mag noemen. Ik kijk ernaar uit grootse dingen te doen hier in Johannesburg en thuis in Plettenberg.

Ik heb geen spijt van mijn beslissing om BIA dit jaar te verlaten om te gaan werken want ik wil dat men bij BIA ook kan zien wat ze voor me gedaan hebben. Ze hebben me sterker en gepassioneerd gemaakt, en ze hebben me getoond dat dromen kunnen uitkomen als we er helemaal voor gaan. Mijn droom wordt langzaam maar zeker werkelijkheid – dankzij BIA. Ik zal nooit vergeten wat jullie voor mij gedaan hebben. Het was voor mij een zegen om deel te hebben uitgemaakt van de BIA-organisatie.

BEDANKT BIA. BEDANKT PEETOUDERS. BEDANKT BIA-STAF. you guys ROCK my world.